Կորոնավիրուս կոչվածը, մարդկանց փակելով տներում, տվեց տարբեր հարցերի շուրջ խորհելու լայն հնարավորություն։ Այն անակնկալի բերելով մոլորակի մարդուն՝ ստիպեց նոր դիտանկյունից նայել թե՛ աշխարհին, թե՛ ինքն իրեն։ Բայց այն ընդամենը նյութեղեն
Գալ տարին Նկարչի համար հոբելյանական է։ Ուրեմն առանձնահատուկ շուքով է նշվելու։ 2020-ի, ապրիլի 21-ը նույնպես առանձնահատուկ է, և տարբերվում է նախորդ տարիներից։ Քանի որ արվեստագետը ինքնամեկուսացման մեջ է և շնորհավորանքները
Օրը ինչպիսի՞ն էր, երբ նա ծնվեց. Մարտ ամիսն էր, չէ՞։ Անկանխատեսելի, ինչպես ինքն էր՝ իր ապրած հախուռն կյանքով... Կարծես թե մարտյան նրա օրվա մասին չեն հիշատակել, ո՛չ կենսագիրները, ո՛չ էլ
Անդրադարձ «Arvest.am» պորտալում հրապարակված՝ «Այն, ինչ մեր նախնիները նրբանկատորեն ծածկել են հողով» նյութին. Ասեմ, որ Երևանի կենտրոնի խաթարումներին ու ներկա նկարագրին վերաբերող, ինչպես նաև քաղաքաշինական խնդիրներին պարբերաբար անդրադարձող հանդեսի մի
Երբ մարդը նպատակ է ունենում և այն լուռ փայփայելով, երազանքների տիրույթում չի թողնում, այլ իրականացնելու ճանապարհներ է որոնում։ Երբ գուցե մի քիչ ուշ կամ թե ճիշտ ժամանակին երազների ետևից գնացող
«Սիրտս փլած է»,- այսպիսի արտահայտությամբ է ավարտել իր մի գրությունը Կոմիտասը, որը նվիրված էր 1915-ի ցավն ու տառապանքը ապրած հայության վիճակին։ Կենսագիրների հավաստմամբ դա նրա վերջին գրությունն էր՝ հենց այդպես
«Արվեստ» հանդեսը լավագույն մաղթանքներով Շնորհավորում է Լևոն Աբրահամյանին ծննդյան օրվա առթիվ։ Եւ ընթերցողին ներկայացնում տարիներ առաջ նրա հետ կայացած այս զրույցը: Պատմությունը կրկնվում է՝ արտահայտությունը վերջին տարիներին հաճախ է hոլովվում։
Սա մի ակնարկ է Արևմտյան Հայաստան կատարած ճամփորդության մասին, որը զարմանալի ու խորհրդապաշտական բնույթ ունեցավ: Անընդհատ բախվում էինք առասպելական և առեղծվածային իրողությունների, որոնք հանդիսացել են մեր մշակույթի հիմնական սնուցող աղբյուրը
Ինչու՞ է մայրաքաղաք Երևանը տասնամյակներ շարունակ որոշակի կարգավիճակ չստանալով, մեր աչքի առաջ քանդվելով, սարքվում։ Եւ ինչու՞ է հատկապես քաղաքի կենտրոնը պարբերաբար վերածվում մեծ շինհրապարակի։ Կենտրոնը տասնամյակներ շարունակ քանդում էին և