Երբ հասկ է ասում, մեզանից ամեն մեկին ի նկատի ունի։ Երբ ասում է. «Արևը մեծ էր...» և « լույսը շատ էր» և «բոլորի համար էր», ուզում է պարզ մի ճշմարտություն

Նշանակալից իրադարձություններով հարուստ այս օրերին մեր «սխալները» քննող տիկնոջ՝ Մարգարիտա Ս-ի գրածն այդքան էակա՞ն էր, թե՞ մենք չափից ավելի ուշադրության արժանացնելով, շատ կարևորեցինք նրա անձն ու խոսքը։ Սարկազմի ենթարկելու փոխարեն

Օրը ինչպիսի՞ն էր, երբ նա ծնվեց. Մարտ ամիսն էր, չէ՞։ Անկանխատեսելի, ինչպես ինքն էր՝ իր ապրած հախուռն կյանքով... Կարծես թե մարտյան նրա օրվա մասին չեն հիշատակել, ո՛չ կենսագիրները, ո՛չ էլ

Երբ արվեստի այս կամ այն գործի թողած տպավորությունը չի խամրում, այլ հակառակը։ Երբ պարզում ես, որ ծանոթ- բարեկամներից շատերի համար է Վարդան Պետրոսյանի հեղինակային վերջին ներկայացումը դարձել արվեստային այն երևույթներից

Մոտ 3 ժամ տևողությամբ ներկայացումը, ինչպես «Մալյան» թատրոնի ցանկացած գործ, ունի հանդիսականին ամբողջ էությամբ կլանելու, արվեստի հմայքի մեջ պահելու մոգականությունը: Այս թատրոնը երբեք կարիք չի ունեցել ճոխ, ծախսատար բեմահարդարանքի, տեխնիկական

«Էպսիդոն» հունարեն բառը մենք գտանք թատերական բառարանում և բավական ուշ… Մեր թատերախումբը ստեղծվել է, կամ, ինչպես մենք ենք սիրում ասել, ծնվել է 2012 թվականի փետրվարի 3-ին: Գաղափարը կար վաղուց: Ուզում

Երեւանյան ՀԱՅՖԵՍՏ թատերական փառատոնը այս տարի 6-րդ անգամ մեկնարկեց: Դեռեւս օրեր առաջ Երեւանի փողոցներում տեղադրվել էին գունեղ ցուցանակներ, որոնք զվարթ տրամադրություն ստեղծելով քաղաքում, նաեւ ցույց էին տալիս, թե որ թատրոններում

Բարեբախտաբար կինոյի, հեռուստատեսության եւ այլ շոուների հաշվին թատրոնի մոտալուտ մահը գուշակողները պարբերաբար սխալվում են: Թատրոնը, իսկական՝ ոչ թե նկարհանված, այլ շնչող բեմով, դահլիճով երբեք չի մեռնի: Խոսքը այսօրվա Հայաստանի թատերական