- Հիմա սուտը ստով է ծածկվում։ -Իսկ ու՞ր է ճշմարտությունը... -Որտե՞ղ է թաքցված Ճշմարտությունը, - մարդկությանը մտատանջող, բայցև անպատասխան թողնված հարցերից մեկն է, արդեն դարեր շարունակ։ Այնպես չի, որ միայն
Երբ արվեստի այս կամ այն գործի թողած տպավորությունը չի խամրում, այլ հակառակը ։ Երբ պարզում ես, որ ծանոթ- բարեկամներից շատերի համար է Վարդան Պետրոսյանի հեղինակային վերջին ներկայացումը դարձել արվեստային այն
(Հատված Յուրի Կարաբչիևսկու «Կարոտ առ Հայաստան» վիպակից) Մի անգամ Կիևից զանգահարեց բարեկամուհիս և երեխաներիս առողջության մասին հարցը շրջանցելով ` իմիջիայլոց ասաց. – Քեզ պետք է ասեմ, որ մեր երկրում մեր
Ես սպասում եմ, թե երբ պետք է բացվեն այդ հրաշալի տան դռները։ Իրականում այն ոչ միայն թանգարան է, այլև Հրանտ Մաթևոսյան մշակութային կենտրոնն է, որ ի ներկայությամբ կկարողանանք հավասարվել քաղաքակիրթ
Արձանը , Երևանի հրապարակներից մեկում տեղադրվելու երրորդ օրվա գիշերը անհետացել էր։ Գիշերային խավարը միշտ լավ օգնական է արատավոր արարքների , մեղսագործությունների համար։ Առավոտյան մարդիկ շվարած ու շփոթված փորձում էին հասկանալ
ԳՈԼԻ ԹԱՐԱՂԻ Գոլի Թարաղին ծնվել է 1939 թվականին Թեհրանում՝ մտավորականի ընտանիքում: Բարձրագույն կրթություն ստացել է ԱՄՆ-ում, ապա ուսումը շարունակել է Թեհրանի համալսարանում՝ ստանալով փիլիսոփայության մագիստրոսի կոչում: Թեև իսլամական հեղափոխությունից հետո
Սեպտեմբերի 19-ի երեկոյան Արագածոտնի մարզի Ուջան գյուղում տեղի ունեցավ «Ծիրանի ծառ» ուջանի վավերագրական ֆիլմերի 5-րդ միջազգային փառատոնի փակման արարողությունը: Փառատոնի ժյուրին, որում ընդգրկված էին կինոգետ, կինոպատմաբան, Հարավսլավական կինոարխիվի նախկին տնօրեն
«Միայնակ հրեշտակը», «Տխուր հրեշտակը», «Հնձող հրեշտակը»... Ինչու՞ է միայնակ քանդակագործի կերտած հրեշտակը, ինչու՞ է տխուր կամ ներաձնացած, զարմացած, երբեմն էլ զվարթ... Գուցե այն պատճառով, որ անիմանալիի, տիեզերականի սահմանից այս կողմ
Երեք տարի առաջ դեպի Սպիտակ տանող ճանապարհին զգացածը, նկարիչը մի բառով արտաբերեց։ Ասաց. «Սարսափեցի»։ Էլիբեկյան Ռոբերտն արվեստակից ընկերների հետ Սպիտակ գնալիս, շատ էր ազդվել, որ երբեմնի բանուկ ճանապարհին մի մեքենա,
Հաստատ ոչ նրան, ով հայոց տաճարները նորոգելու և սեփականացնելու մտադրությամբ է գալիս... Քաղաքը, որտեղ «...արձագանքում էին պարիսպներն ու բուրգերը, խուլ և խորհրդավոր ձայներով» սպասում է, «ողջունելու համար մեր մուտքը»։ Մեջբերումը