«Ու՞մ ես համարում երկրի համար վտանգավոր մարդ»- այսպիսի գրությամբ նախապես բաժանված կավե սալիկների վրա յուրաքանչյուր բնակիչ գրում էր նրա անունը, ում համարում էր Սպարտայի համար վտանգավոր։ Եւ նա, ում անունը

Հայկական առօրյայի թոհուբոհում, բարևների ու մնասբարևների, ցանկությունների և պահանջների, խոսակցական ժխորի մեջ ես լսեցի. «Օնիկ ջան, շատ մի դարդ անի…Ես մի գործ եմ ճարել՝ երկուսիս էլ հերիք է…»: Խոսքը կրկնվեց

ԵՍ ԱՅՍՏԵՂ ԵՄ։ ՆՐԱՆՔ ԻՐԵՆՑ ՓՆՏՐՈւՄ ԵՆ ԱՆՑՅԱԼՈւՄ Եւ ՏԵՍՆՈւմ ԱՊԱԳԱՅՈւՄ. – ԺՈՐԺ ԲՐԱՔ Մենք որտե՞ղ ենք հիմա։ Ժամանակի մեջ Երթ պահելու մեր հիմնական գործառույթը դարձրել ենք խոսելը։ Շատ ենք

Սա իրական պատմություն է հուսահատության մատնված մարդու հաղթանակի մասին։ Նա չգիտեր էլ, որ հուսահատությունը չարության կարևոր խորհուրդներից մեկն է, որին միայն մերժելով կարելի է հաղթել։ Պարզապես հուսահատությանը տրվելու ժամանակ չուներ։

Ո՞վ էր նայում Հիսուսին մտրակող դահճի ձեռքերին Խաչելիության ճանապարհի ձիթենիներին.- Ալբեր Քամյու Չլսված, չտեսնված իրավիճակ ու իրադարձություններ՝ միմյանց հաջորդող. Մղձավանջ. «Տենդ, զառացանք, ցնորք» (Ե.։ Չարենց) Նաև Հույս՝ մերթ քամու թեթև

Կորոնավիրուս կոչվածը, մարդկանց փակելով տներում, տվեց տարբեր հարցերի շուրջ խորհելու լայն հնարավորություն։ Այն անակնկալի բերելով մոլորակի մարդուն՝ ստիպեց նոր դիտանկյունից նայել թե՛ աշխարհին, թե՛ ինքն իրեն։ Բայց այն ընդամենը նյութեղեն

Նա իր Երկրի Քաղաքացին էր ու երկրում կատարվող ամեն մի խնդրին ու յուրաքանչյուր իրադարձությանը ցավով էր արձագանքում։ Բեմից, էկրանից նաև գրավոր խոսքով էր մեր կյանքի բացասական երևույթները խորը ընդհանրացումներով մեկնաբանում։

Այսօր ժամանակակից արվեստը կարևորում է վավերագրությունը, թեև այն միշտ էլ եղել է ակտուալ: Վավերական գրականությունն արվեստի ինքնուրույն տեսակ է, որի հիմքն ու առարկան փաստերն են, իրական դեպքերի ու դեմքերի իրապատում

Արտագաղթ, հայրենադարձություն սրանք հուզող այն հիմնական թեմաններից են, որոնք պարբերաբար քննարկվում են մեզանում: Հիմա արդեն այնքան էլ չէ, բայց մայիսյան հեղափոխական օրերին ոչ թե արտագաղթի, այլ ավելի շատ հայրենադարձության մասին

Կարինե Թորոսյանի այս հարցազրույցը ՀՐԱՆՏ ՄԱԹԵՎՈՍՅԱՆԻ հետ տպագրվել է <<Հայություն>> պարբերաթերթում, 1996-ին. Չնայած տարեթիվն այդքան էլ կարևոր չէ. Մեծերի խոսքն անկայուն աշխարհի մնայուն արժեքներից է՝ բոլոր ժամանակներին միտված… Մեր լինելիության